Marian Myrcha, który przyszedł na świat 8 grudnia 1907 roku w Siedlcach, to postać o znaczącym wpływie w polskim życiu akademickim oraz religijnym. Zmarł 21 marca 1996 roku w Siedlcach, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo. Był polskim duchownym katolickim, prawnikiem oraz kanonistą, co czyniło go wyjątkowym autorytetem w dziedzinie prawa kanonicznego.
W swojej karierze akademickiej pełnił funkcję profesora tytularnego, wykładając na Uniwersytecie Warszawskim oraz Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jego zaangażowanie w rozwój prawa kanonicznego zaowocowało mianowaniem go dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego ATK w latach 1960–1969.
Myrcha był nie tylko wybitnym nauczycielem, ale także osobą, która wpłynęła na wielu studentów i duchownych, wnosząc cenny wkład w europejskie prawo kanoniczne oraz teologię.
Życiorys
Marian Myrcha był synem Adolfa i Bronisławy Litwińskiej. Już w 1926 roku uzyskał świadectwo dojrzałości, a w latach 1926–1931 kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym w Janowie Podlaskim, gdzie w 1931 roku przyjął święcenia kapłańskie. Następnie, w latach 1932–1935 kontynuował naukę na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1934 roku uzyskał licencjat, a rok później, na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem ks. prof. Jana Rotha pt. „Dowód ze świadków w procesie kanonicznym”, otrzymał stopień naukowy doktora.
W latach 1936–1939 pełnił funkcję asystenta-wolontariusza na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL. W 1943 podjął studia prawnicze na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1946 roku, zdobywając tytuł magistra prawa. Po tym czasie rozpoczął pracę jako wykładowca prawa kanonicznego na Wydziale Teologii Katolickiej UW. W 1947 roku, na podstawie pracy “Sądy polubowne w prawie kanonicznym. Studium prawno-porównawcze”, uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W kwietniu 1950 roku, po śmierci ks. prof. Ignacego Grabowskiego, Myrcha został zastępcą profesora, a od 1951 do 1954 pełnił rolę kontraktowego profesora nadzwyczajnego UW. W 1951 roku na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych KUL zdobył stopień doktora prawa, broniąc pracy pt. „Nieświadomość bezprawności a wina w karnym ustawodawstwie kanonicznym i polskim”. Dodatkowo, w latach 1947–1962 prowadził zajęcia na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL.
Marian Myrcha był również aktywnie zaangażowany w organizację Wydziału Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1954 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1967 roku został profesorem zwyczajnym. W latach 1960–1969 był dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego ATK, a przez wiele lat kierował działem wydawniczym uczelni. Od 1955 roku redagował czasopismo „Polonia sacra”, a od 1958 rocznik „Prawo Kanoniczne”. Pod jego opieką stopień naukowy doktora zdobyli m.in. Tadeusz Pawluk i Jerzy Syryjczyk.
Przypisy
- Encyklopedia 100-lecia KUL. Tom II, wyd. KUL, Lublin 2018, s. 83
- Prof. Marian Myrcha, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 11.09.2017 r.]
- Jerzy Syryjczyk, Wkład ks. prof. Mariana Myrchy do nauki kościelnego prawa karnego, „Prawo Kanoniczne” 29 (1986) nr 1—2. muzhp.pl. [dostęp 11.09.2017 r.]
- Joachim Roman Bar, Ks. prof. Marian Alfons Myrcha, „Prawo Kanoniczne” 20 (1977) nr 3—4. muzhp.pl. [dostęp 11.09.2017 r.]
- Ks. Antoni Gościmski, Ze wspomnień Profesora. Nauka prawa kanonicznego w Seminarium św. Jana Chrzciciela w Warszawie w latach 1945–1989, „Warszawskie Studia Teologiczne” VIII/1995, 299-318. pwtw.pl. [dostęp 11.09.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Piotr Pogonowski | Stanisław Henryk Pytliński | Edmund DylewskiOceń: Marian Myrcha