Stanisław Henryk Pytliński

---

Życiorys

Stanisław Henryk Pytliński był wybitną postacią w polskiej kulturze i prawodawstwie. Ukończył gimnazjum w Siedlcach oraz w 1888 roku Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Przez długi czas zajmował stanowisko w wydziale prawnym Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a podczas I wojny światowej ewakuował się z władzami kolejowymi do Moskwy.

Po powrocie do kraju w 1918 roku, przyjął funkcję radcy prawnego Ministerstwa Komunikacji. Jego twórczość literacka zaczęła się od poematu Beatus, który zdobył nagrodę w 1892 roku na konkursie organizowanym przez „Kurier Codzienny”. Pytliński pisał różnorodne utwory, w tym wiersze, bajki, reportaże oraz drobne formy poetyckie, które były publikowane w warszawskich czasopismach, jak „Tygodnik Mód i Powieści”, „Biesiada Literacka”, „Wieczory Rodzinne” oraz „Kolce”.

Wielkie uznanie przyniosła mu powieść Koledzy, wydana w 1901 roku. W 1892 roku został aresztowany i na krótko osadzony w Cytadeli Warszawskiej za swoją działalność narodowo-oświatową. Współredagował również czasopisma, takie jak „Legion” w 1905 roku, „Tygodnik Podlaski” w latach 1906-1907 oraz „Witezi” w 1908 roku. W Moskwie zaangażował się w wydawanie publikacji zbiorowych, takich jak Warownia Krzyża oraz Miasto św. Jana.

W okresie międzywojennym pełnił funkcję prezesa Związku Pracowników Kolejowych, był również członkiem Kasy Literackiej Związku Literatów i Dziennikarzy oraz sekretarzem Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 60-1-8/9).

---

Oceń: Stanisław Henryk Pytliński

---