Cmentarz Centralny w Siedlcach

---

Historia

Cmentarz Centralny w Siedlcach został ustanowiony w 1892 roku, początkowo zlokalizowany na północno-zachodnim krańcu rozwijającej się zabudowy miejskiej. Jego układ zaplanowany był w kształcie trapezu, co nadaje mu unikalny charakter. Właściwie podzielono go na dwie główne części: rzymskokatolicką, usytuowaną na północy, oraz prawosławną, umiejscowioną na południu. Należy zaznaczyć, że obszar przeznaczony dla katolików był niemal dwukrotnie większy niż część prawosławna.

Funkcjonowanie odrębnej kwatery dla wyznawców prawosławia zakończyło się w 1923 roku, kiedy to w Siedlcach zlikwidowano parafię tego wyznania, a sobór Świętego Ducha przeszedł w ręce Kościoła katolickiego. Co ciekawe, już od 1920 roku na terenach pierwotnie przeznaczonych dla prawosławnych zaczęli być pochowani katolicy.

W odpowiedzi na rosnące potrzeby, w 1934 roku cmentarz został powiększony o nowe tereny od strony wschodniej, a następnie w 1956 roku po raz kolejny rozbudowany od zachodu. Z kolei w 1937 roku całe założenie nekropolii zostało podzielone na wydzielone kwatery, co wprowadziło większy porządek w organizacji przestrzeni.

Na cmentarzu do dziś zachowało się około 90 zabytkowych pomników nagrobnych pochodzących z końca XIX wieku, co czyni to miejsce nie tylko miejscem spoczynku, ale i ważnym punktem kulturowym. Dwudziestolecie XX wieku przetrwało jedynie kilkanaście nagrobków prawosławnych, jednakże ich liczba nieustannie maleje, co jest zjawiskiem niepokojącym dla lokalnej społeczności.

Pochowani na Cmentarzu Centralnym

W kontekście omawiania pochowanych na cmentarzu w Siedlcach, warto zwrócić uwagę na niezwykłość i znaczenie tego miejsca dla lokalnej społeczności.

---

Oceń: Cmentarz Centralny w Siedlcach

---