Jan Bogumił Freyer

Jan Bogumił był synem królewskiego aptekarza nadwornego, Jana Jerzego Freyera, pochodzącego z Dolnego Śląska, który osiedlił się w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku, oraz Magdaleny Elizy, której nazwisko nie jest znane. W 1813 roku ożenił się z Karoliną Wilhelminą Hermann, a po jej przedwczesnej śmierci ponownie ożenił się z Fryderyką Joanną Hermann.

Jako młody człowiek ukończył gimnazjum w Toruniu, po czym w 1797 roku rozpoczął naukę na wydziale filozoficznym i lekarskim Uniwersytetu Albertyna w Królewcu. Kontynuował swoje studia na uniwersytecie w Göttingen, gdzie zdobył dyplom w 1802 roku. Po ukończeniu edukacji powrócił do Siedlec, gdzie prowadził prywatną praktykę lekarską do 1807 roku. Wówczas to ks. Konstanty Adam Czartoryski powołał go na lekarza nadwornego do Międzyrzeca Podlaskiego.

W 1809 roku Jan Bogumił przeprowadził się do Warszawy, gdzie w 1813 roku objął funkcję lekarza miasta, a od 1816 roku pełnił obowiązki lekarza departamentowego. Równocześnie, od 1811 roku, rozpoczął pracę jako wykładowca w Szkole Lekarskiej, a następnie na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Jego zaangażowanie przyczyniło się do nadania mu tytułu profesora w 1819 roku, a w 1818 roku awansował na dziekana wydziału lekarskiego, prowadząc Klinikę Chorób Wewnętrznych.

Freyer był osobą aktywnie angażującą się w życie społeczności medycznej. Pełnił funkcję prezesa Rady Ogólnej Lekarskiej oraz był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego i Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy, w tym podręczniki dla studentów, takie jak „Materya medyczna, czyli nauka o sposobie stosowania środków lekarskich” oraz „Terapia szczegółowa” w języku łacińskim.

W 1823 roku otrzymał dziedziczne szlachectwo Królestwa Kongresowego z herbem Jerzysław, nawiązuąc tym samym do swojej rodziny. Niestety, zmarł na gruźlicę płuc, pozostawiając swoją żonę Fryderykę i dziesięcioro dzieci w trudnej sytuacji finansowej.

Interesującym jest fakt, że jego syn, Jan Karol Freyer, także był wybitnym lekarzem (1808 – 1867), a jego wnuk, Antoni, farmaceuta, przyczynił się do powstania Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Potomkowie Jana Bogumiła Freyera zajmowali wysokie stanowiska w branży farmaceutycznej w Kongresówce, w tym w zakładach Ludwik Spiess i Synowie w Tarchominie, znanych dzisiaj jako Polfa.

Rodzinny grobowiec Freyerów znajduje się na cmentarzu ewangelickim w Warszawie, przy Alei 7, nr 34, co stanowi trwałe świadectwo ich wkładu w rozwój medycyny oraz kultury w tym regionie.