Melchior Władysław Nestorowicz, urodzony 12 stycznia 1880 roku w Siedlcach, jest wyjątkową postacią w historii engineeringu drogowego w Polsce. Jego życie zakończyło się 1 września 1939 roku w Krynicy, kiedy to zmarł w tragicznym okresie II wojny światowej.
Jako specjalista w dziedzinie budowy i utrzymania dróg bitych, Nestorowicz odegrał kluczową rolę w organizacji administracji drogowej w Polsce. Jego wiedza oraz doświadczenie przyczyniły się do znacznego rozwoju infrastruktury drogowej w kraju. Co więcej, Nestorowicz miał zaszczyt pełnić funkcję profesora Politechniki Warszawskiej, co dowodzi jego wpływu na kolejne pokolenia inżynierów.
Dzięki jego pracy, wiele aspektów budowy dróg zostało znacznie udoskonalonych i znormalizowanych, a sam Nestorowicz zapisał się na stałe w historii polskiego inżynierstwa.
Zarówno jego działalność naukowa, jak i praktyczna miały ogromne znaczenie dla rozwoju infrastruktury w Polsce.
Życiorys
Melchior Nestorowicz w 1904 roku zakończył swoje studia na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Warszawskiego Instytutu Politechnicznego im. Mikołaja II, zdobywając dyplom inżyniera budowniczego I kategorii. W kolejnych latach, w 1914 roku, został powołany do armii rosyjskiej, a już w 1916 roku pełnił funkcję dowódcy oddziału robót drogowych IV armii, gdzie odpowiadał za budowę dróg oraz mostów w rejonach przyfrontowych. W 1918, po dwóch latach w służbie wojskowej, wstąpił do Zarządu Cywilnego I Korpusu Polskiego z siedzibą w Bobrujsku na Białorusi.
W maju 1918, po rozwiązaniu Korpusu, wrócił do Polski i osiedlił się w Warszawie. Rozpoczął wtedy pracę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a kilka miesięcy później objął kierownictwo Wydziału Dróg Kołowych. Z chwilą, gdy utworzono nowe Ministerstwo Robót Publicznych, otrzymał nominację na stanowisko dyrektora Departamentu Drogowego. W 1932 roku podjął pracę w Ministerstwie Komunikacji.
Od 1919 roku Nestorowicz dzielił się swoją wiedzą na Politechnice Warszawskiej, a w 1925 roku uzyskał habilitację za rozprawę zatytułowaną Sprawa drogowa w Polsce. W 1934 roku zdobył tytuł profesora, a dwa lata później został profesorem zwyczajnym w Katedrze Budowy Dróg i Robót Ziemnych Politechniki Warszawskiej. W latach akademickich 1935/36 oraz 1936/37 był dziekanem Wydziału Inżynierii.
Obszarami zainteresowań Melchiora Nestorowicza były głównie działalności związane z budową oraz utrzymaniem infrastruktury drogowej. Był kluczowym inicjatorem modernizacji istniejącej sieci dróg oraz autorem planu budowy autostrad, choć ten projekt nigdy nie doczekał się realizacji. Ponadto, Nestorowicz był autorem kilku projektów ustaw, takich jak: ustawa o budowie i utrzymaniu dróg publicznych z 1920, ustawa o przepisach porządkowych na drogach publicznych z 1921 oraz ustawa o Państwowym Funduszu Drogowym z 1931 roku.
Na zakończenie swojej drogi życiowej, Melchior Nestorowicz został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 32-II-9/10.
Stanowiska
Melchior Nestorowicz miał szereg istotnych osiągnięć w swojej karierze. Oto niektóre z jego kluczowych stanowisk:
- w 1905 roku pełnił funkcję inżyniera powiatowego w Koninie,
- w 1916 roku został dowódcą oddziału robót drogowych rosyjskiej IV armii,
- w 1918 roku objął stanowisko kierownika referatu drogowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych,
- w latach 1918-1919 był kierownikiem Wydziału Dróg Kołowych MSW,
- od 1921 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Drogowego w Ministerstwie Robót Publicznych (od 1932 roku w Ministerstwie Komunikacji),
- w latach 1935-1937 pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Politechniki Warszawskiej.
Członkostwa
Melchior Nestorowicz był osobą aktywną w wielu instytucjach i organizacjach, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie akademickie oraz publiczne.
- członek Komisji Dyscyplinarnej dla profesorów Politechniki Warszawskiej od 1937 do 1939 roku,
- członek Państwowej Rady Komunikacyjnej.
Ważne publikacje
Melchior Nestorowicz, znany z wartościowych wkładów w dziedzinie inżynierii, stworzył wiele istotnych publikacji, które stanowią cenne źródło wiedzy. Poniżej przedstawiono zestawienie jego najważniejszych prac, które znacząco wpłynęły na rozwój infrastruktury w Polsce oraz zrozumienie zasad projektowania dróg.
- Budowa i utrzymanie dróg (tom I: Projektowanie dróg, 1935; tom II: Roboty ziemne, 1937),
- Ankieta w sprawie projektu Ustawy o budowie i utrzymaniu dróg, wydana w Robotach Publicznych, 1920, rocznik 2, numer 6, strony 271-281,
- Badania wytrzymałości tłucznia na zgniatanie i na uderzenia, opublikowane w Inżynierze Kolejowym, 1937, rocznik 14, numer 7, strony 292-293,
- Bibliografja literatury drogowej słowiańskiej, opublikowana w Wiadomościach Drogowych, 1935, rocznik 9, numer 97-98, strony 312-313,
- Drogi, podręcznik inżynierski w zakresie inżynierii lądowej i wodnej, tom 1, redakcja Stefan Bryła, Lwów: Ks. Polska B. Połonieckiego, 1927, strony 80-108.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Gustaw Kamieński | Henryk Stamatello | Władimir Czełomiej | Andrzej Pawlikowski (architekt) | Marcin Pawlikowski | Ludwik Stefan GorazdowskiOceń: Melchior Nestorowicz