Janusz Obodowski, urodzony 2 stycznia 1930 roku w Siedlcach, a zmarły 14 sierpnia 2011 roku w Warszawie, był wybitnym polskim ekonomistą i politykiem.
W swojej bogatej karierze pełnił znaczące funkcje, w tym ministra pracy, płac i spraw socjalnych w latach 1980–1981, gdzie miał wpływ na realizację polityki zatrudnienia oraz organizacji pracy w Polsce.
Po tym okresie, kierował pracami Komisji Planowania przy Radzie Ministrów od 1982 do 1983 roku, a następnie sprawował urząd wiceprezesa Rady Ministrów w latach 1981–1985. Jego działalność polityczna oraz gospodarcza pozostawiła trwały ślad w historii Polski.
Życiorys
„Janusz Obodowski był synem Antoniego i Stanisławy. W 1954 roku z powodzeniem ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po latach, w 1973 roku, uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. W 1953 roku objął stanowisko radcy w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a od 1954 do 1957 roku pełnił funkcję naczelnika wydziału zatrudnienia. Następnie, do 1960 roku, był wicedyrektorem departamentu w Ministerstwie Pracy i Opieki Socjalnej, a do 1968 roku wicedyrektorem oraz dyrektorem zespołu w Komitecie Pracy i Płac. Przed rokiem 1972 zajmował pozycję dyrektora Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.
W latach 1947–1948 Janusz Obodowski był aktywnym członkiem Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, by później, do 1950 roku, należeć do Związku Młodzieży Polskiej. W 1948 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą. Od 1972 udzielał się jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, a od 21 listopada 1980 do 31 lipca 1981 pełnił funkcję ministra tego resortu w rządzie Józefa Pińkowskiego oraz Wojciecha Jaruzelskiego.
W okresie od 31 lipca 1981 do 12 listopada 1985 roku był wicepremierem, a również od 9 października 1982 do 22 listopada 1983 roku przewodniczył Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Przez lata 1981–1983 prowadził Komitet Gospodarczy Rady Ministrów, a w 1981 roku zarządzał Operacyjnym Sztabem Antykryzysowym.
W 1983 roku został wybrany do Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Przez kolejne dwa lata był stałym przedstawicielem Polski w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej oraz przewodniczącym Komisji Koordynacji Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z Zagranicą. Od 1986 roku, aż do 1990 roku, pełnił funkcję ambasadora PRL/RP w Niemczech Wschodnich.
Był żonaty z Grażyną Obodowską z domu Rudzka (1930-2011). Janusz Obodowski spoczywa na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 34, grób 32).
Odznaczenia
Janusz Obodowski został uhonorowany kilkoma prestiżowymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego wkład w życie społeczne i zawodowe. Wśród nich znajdują się:
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie [online], grobonet.com [dostęp 11.03.2021 r.]
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989 r., s. 928.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Antoni Ponikowski | Paweł Nasiłowski | Władysław Kamiński (polityk) | Józef Pińkowski | Sławomir Izdebski | Tomasz Hapunowicz | Janusz Kamiński (polityk) | Michał Mierzwa | Krzysztof Borkowski | Henryk Gut | Sławomir Gadomski | Gerszon Dua | Ewa Sikorska-Trela | Agnieszka Rucińska | Marek Strzaliński | Mieczysław Bareja | Janina Orzełowska | Robert Ambroziewicz | Przemysław Niesiołowski | Czesław Grabowski (komunista)Oceń: Janusz Obodowski