Józef Pińkowski

Polityka i administracja

Józef Pińkowski był znaczącą postacią w polskim krajobrazie politycznym i gospodarczym okresu PRL. Urodził się 17 kwietnia 1929 roku w Siedlcach, a zmarł 8 listopada 2000 roku w Warszawie. Jego kariera zawodowa obejmowała wiele ważnych ról, które zdefiniowały jego wkład w historię Polski.

W latach 1980–1981 pełnił funkcję premiera, kierując Radą Ministrów od 5 września do 11 lutego. W wyniku wcześniejszych interwencji był również wicepremierem, a w okresie od 24 sierpnia do 5 września 1980 roku działał jako p.o. premiera. Jego zaangażowanie w politykę komunistyczną widoczne było także na innych frontach; Pińkowski był posłem na Sejm PRL przez cztery kadencje – V, VI, VII i VIII.

Jako sekretarz Komitetu Centralnego PZPR w latach 1974–1980, pełnił istotną rolę w strukturach władzy, a także był członkiem Biura Politycznego KC PZPR w latach 1980–1981. Jego działalność odzwierciedlała złożoność i wyzwania, przed którymi stawała Polska na przełomie lat 70. i 80.

Życiorys

Józef Pińkowski urodził się jako syn Jana i Walerii. W okresie po zakończeniu II wojny światowej, zrealizował swoje ambicje edukacyjne, kończąc studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu oraz w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po studiach podjął pracę w WSE jako asystent, a w latach 1952–1956 odbył służbę wojskową jako kapitan Ludowego Wojska Polskiego.

W latach 50. Pińkowski związał się z resortem skupu, pełniąc funkcję dyrektora departamentu. Następnie, od 1956 do 1958, pracował w resorcie przemysłu spożywczego i skupu, gdzie był głównym inspektorem inspekcji zbożowej. W okresie 1958–1960 sprawował urząd sekretarza Rady Naukowo-Ekonomicznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie. W latach 1960–1965 był zastępcą przewodniczącego prezydium WRN, a od 1965 do października 1971 przewodniczącym tej instytucji. Po tym okresie, Pińkowski objął stanowisko I zastępcy przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, które piastował do lutego 1974.

Był także aktywnym członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W 1951 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a w latach 1965–1971 zasiadał w egzekutywie Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego tej partii. W grudniu 1971 roku został członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a od lutego 1974 do sierpnia 1980 pełnił funkcję sekretarza KC PZPR. Od sierpnia 1980 do kwietnia 1981 był członkiem Biura Politycznego KC PZPR, a od lutego do sierpnia 1980 nawet zastępcą członka Biura.

W 1980 roku Pińkowski objął urząd wiceprezesa Rady Ministrów, a po usunięciu Edwarda Babiucha, 5 września został mianowany premierem. Jego zasługi zostały docenione; w 1979 został odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Dodatkowo, otrzymał także inne wyróżnienia, takie jak m.in. Order Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Józef Pińkowski spoczywa na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze A30-tuje-2.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  2. „Dziennik Polski”, r. XXXV, nr 163, s. 3
  3. „Trybuna Robotnicza”, nr 3 (11 355), 05.01.1981 r., s. 1

Oceń: Józef Pińkowski

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:10