Władysław Kamiński (polityk)

Polityka i administracja

Władysław Kamiński, znany również pod pseudonimami „Zagłoba”, „Franc”, „Śliwa”, urodził się 17 marca 1897 roku w Siedlcach, a swoje życie zakończył 17 maja 1944 roku w okolicach Monte Cassino. Był to człowiek o wielu talentach i pasjach, działający w obszarze prawnym oraz rolniczym.

Kamiński zapewnił sobie miejsce w historii Polski jako aktywny polityk, posługujący się swoim przygotowaniem prawniczym na rzecz innych. Zasiadał w Sejmie II kadencji w latach 1928–1930, a następnie w III kadencji od 1930 do 1935 oraz IV kadencji w latach 1935–1938. Oprócz tego, był również senatorem podczas V kadencji w II Rzeczypospolitej, co potwierdza jego zaangażowanie w sprawy kraju.

W okresie swojego życia, Kamiński był również członkiem Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych, od roku 1934, gdzie przyczynił się do rozwoju i organizacji rolnictwa w Polsce. Warto zaznaczyć, iż poza działalnością polityczną, odznaczył się jako uczestnik bitwy o Monte Cassino, będąc w ten sposób częścią szerszych zmagań wojennych w obronie ojczyzny.

Życiorys

Władysław Kamiński urodził się 17 marca 1897 roku w Siedlcach, w rodzinie rolniczej, której głową był Aleksander, a jego żoną Maria z Czerwińskich. W 1915 roku zakończył naukę w gimnazjum w Siedlcach, uzyskując maturę. Następnie zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie studia ukończył w 1924 roku.

Działalność niepodległościowa

Już w czasie swojej nauki w gimnazjum, angażował się w działalność Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Średnich oraz od roku 1912 w tajnym Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość”, który był powiązany z OMN oraz harcerstwem. Jesień 1915 roku przyniosła mu wstąpienie do Legionów Polskich. W ciągu dwóch lat, od 1915 do 1917, służył w 5. pułku piechoty, biorąc udział w wielu bitwach, w tym pod Kostiuchnówką. Szkolenie wojskowe odbył w różnych miejscach, w tym w Zambrowie, a także w Zegrzu. Niestety, w 1917 roku został internowany w Szczypiornie i Łomży. W okresie przed oraz po 1917 roku, obecny był w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).

Dwudziestolecie międzywojenne

Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918 roku, brał aktywny udział w procesie rozbrajania niemieckich żołnierzy. Zgłosił się jako ochotnik do 22. pułku piechoty. 8 stycznia 1924 roku został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, zajmując 1453. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 42. Pułku Piechoty w Białymstoku, a po kolejnych awansach, już w 1939 roku, był majorem. Pracował jako sekretarz Rady Wojewódzkiej Centralnego Związku Osadników, a w latach 30-tych pełnił rolę prezesa Zarządu Głównego. Angażował się również w działalność oświatową oraz promowanie rolnictwa w regionie wileńskim, będąc członkiem wielu organizacji rolniczych i społecznych.

Parlamentarzysta

Kariery politycznej Kamińskiego związały się z jego wybraniem do Sejmu II kadencji w 1928 roku, z listy BBWR. Mimo że w roku 1928 jego inna kandydatura z listy państwowej była nieudana, to w kolejnych wyborach w 1930 roku ponownie uzyskał mandat posła. Jako przedstawiciel klubu BBWR, pracował w różnych komisjach, w tym w budżetowej oraz prawnej. W 1935 roku został wybrany poseł na IV kadencję, gdzie zdobył 114 147 głosów. Jego aktywność parlamentarnej dotyczyła różnych kwestii rolnych, budżetowych oraz regulaminowych, co czyniło go znaczącym ogniwem w ówczesnym rządzie.

II wojna światowa

W momencie wybuchu II wojny światowej, Kamiński aktywnie organizował ruch oporu, tworząc Komitet Walki o Wyzwolenie, który wkrótce przeszedł pod skrzydła SZP. Pełnił funkcję szefa Wydziału VI Dowództwa Wojewódzkiego SZP w Wilnie oraz redaktora czasopisma „Polska w Walce”. Zatrzymany przez NKWD w 1941 roku, był więziony w różnych placówkach. Po skazaniu na karę śmierci, jego wyrok został zmieniony na 10 lat obozu poprawczego, z którego wydostał się w sierpniu 1941 roku. Po raz kolejny związał się z wojskiem i walczył w Armii Polskiej zarówno na Bliskim Wschodzie, jak i w kampanii włoskiej. Awansowany na podpułkownika, zginął w bitwie o Monte Cassino, gdzie prowadził atak swojego batalionu. Jego pamięć została uhonorowana pośmiertnym awansem na pułkownika, przyznanym 11 września 2015 roku. W życiu prywatnym był mężem Sabiny Sawickiej i ojcem dwojga dzieci: Zdzisława oraz Aliny, zamężnej Kłosowskiej.

Ordery i odznaczenia

Władysław Kamiński był nie tylko znaczącym politykiem, lecz także osobą, która otrzymała wiele prestiżowych odznaczeń, podkreślających jego zasługi i odwagę w trudnych czasach. Oto lista jego odznaczeń:

  • Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 51 (przyznany pośmiertnie),
  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (28 lutego 1921),
  • Krzyż Niepodległości z Mieczami (6 czerwca 1931),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936),
  • Krzyż Walecznych (przyznany czterokrotnie, w tym po raz drugi, trzeci i czwarty w 1921),
  • Medal Wojska,
  • Srebrny Krzyż Zasługi (16 listopada 1927),
  • Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 15378,
  • Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania),
  • Gwiazda Italii (Wielka Brytania),
  • Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania),
  • Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania),
  • Srebrny Medal Waleczności II klasy (Austro-Węgry).

Te odznaczenia nie tylko dokumentują jego odwagę, lecz również pokazują, jak bardzo jego działania były cenione zarówno w kraju, jak i za granicą.

Twórczość

W 1936 roku Władysław Kamiński zaprezentował swoje umiejętności artystyczne, wydając tom poezji zatytułowany „Ziemio! Ziemio!”. Publikacja ta ukazała się dzięki wsparciu grupy literackiej „Przedmieście Łodzi”.

Oryginał tego znaczącego dzieła literackiego jest przechowywany w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu, co czyni go cennym elementem polskiej kultury literackiej oraz źródłem dotyczących twórczości Kamińskiego.

Oceń: Władysław Kamiński (polityk)

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:12