Arkadiusz Protasiuk


Arkadiusz Protasiuk, urodzony 13 listopada 1974 roku w Siedlcach, był nie tylko uznawanym pilotem, ale również osobą, która na zawsze pozostanie w pamięci Polaków. Jego życie zakończyło się tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku, gdzie brał udział w katastrofie lotniczej.

Był to polski pilot klasy mistrzowskiej, który służył jako kapitan pilot w Wojsku Polskim. Po śmierci jego zasługi zostały docenione, co znalazło odzwierciedlenie w pośmiertnym awansie do stopnia majora. Jako dowódca załogi samolotu Tu-154M nr boczny 101, Arkadiusz Protasiuk miał znaczący wpływ na operacje lotnicze, które realizował.

Jego historia jest nie tylko opowieścią o doskonałych umiejętnościach pilotażu, ale także o osobie, która miała duże znaczenie w polskim wojsku i społeczeństwie. Katastrofa, w której uczestniczył, wstrząsnęła całym krajem i pozostawia trwały ślad w historii Polski.

Życiorys

Arkusz Protasiuk przyszedł na świat w Siedlcach. Jego młodość to czas przeprowadzki z Ząbkowic do Olkusza, gdzie związał się z Wodnym Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym (WOPR), ściągając tym samym na siebie odpowiedzialność ratowania życia innych.

W 1993 roku z powodzeniem ukończył Ogólnokształcące Liceum Lotnicze w Dęblinie, a następnie z wyróżnieniem uzyskał dyplom Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych, znanej jako Szkoła Orląt. 28 czerwca 1997 roku, na początku swej kariery wojskowej, został promowany na pierwszy stopień oficerski w charakterze podporucznika.

Już od 1997 roku służył w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego, gdzie w 2008 roku objął stanowisko dowódcy załogi samolotu Tu-154M. Protasiuk posiadał pierwszą klasę pilota wojskowego i uzyskał liczne uprawnienia, umożliwiające mu wykonywanie lotów w różnych warunkach, zarówno w dzień, jak i w nocy, według procedur IFR. Był także pilotem doświadczalnym III klasy dla samolotu Tu-154M.

W 2005 roku odbył kurs teoretyczny na licencję liniową ATPL(A) w Polskich Liniach Lotniczych LOT, który był fundamentem dla jego przyszłych międzynarodowych lotów. W 2009 roku przyswoił nowe umiejętności, uczestnicząc w specjalistycznym szkoleniu związanym z precyzyjnym podejściem na Embraerach 175 zorganizowanym przez Swiss AviationTraining Ltd. w Zurychu. Szkolenie miało na celu przygotowanie do ewentualnego zakupu samolotów dla przewozu ważnych osobistości.

W sumie, jego ogólny nalot wynosił 3531 godzin, przy czym na samolocie Tu-154M spędził 2907 godzin, w tym 445 godzin na stanowisku dowódcy, co świadczy o jego wysokich umiejętnościach oraz doświadczeniu w lotnictwie.

W latach 90. ukończył studia z zakresu politologii na Uniwersytecie Warszawskim. Dodatkowo, w 2003 roku zrealizował studia podyplomowe na Wojskowej Akademii Technicznej, które pozwoliły mu zgłębić temat integracji europejskiej oraz bezpieczeństwa narodowego.

12 sierpnia 2008 roku pełnił rolę drugiego pilota podczas lotu z prezydentem Lechem Kaczyńskim do Gruzji. Piloci w tym kursie odmówili zmiany miejsca lądowania, co pokazało ich obiektywne myślenie w trudnych okolicznościach. W styczniu 2010 roku wziął udział w akcji pomocy humanitarnej dla ofiar katastrofy na Haiti. Powracając z tej misji, 24 stycznia, z charakterystyczną odwagą wylądował nocą na warszawskim lotnisku wojskowym Okęcie z uszkodzonym blokiem sterowania.

Za swoją działalność humanitarną, 4 lutego 2010 roku, został wyróżniony przez dowódcę Sił Powietrznych RP gen. broni pil. Andrzeja Błasika. W kwietniu 2010 roku brał udział w dwóch misjach do Smoleńska z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. 7 kwietnia 2010 roku podczas jednego z tych lotów z premierem Donaldem Tuskiem, pełnił rolę drugiego pilota, natomiast podczas tragicznego lotu 10 kwietnia był dowódcą załogi. Wskutek tego lotu, zginął w katastrofie samolotu Tu-154M w Smoleńsku, co zaszokowało całą Polskę.

Według niepokojącego raportu Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), Protasiuk nie miał ważnych dopuszczeń do wykonywania lądowań jako dowódca w systemach ILS, NDB, VOR DME, PAR oraz RSL. 24 kwietnia 2010 roku został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu komunalnym w Szczęsnem, w niedalekim Gródku Mazowieckim. Uroczystości pogrzebowe miały charakter dostojny, a wzięli w nich udział między innymi gen. broni pil. Lech Majewski oraz przedstawiciele Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Kompania Reprezentacyjna Sił Powietrznych oddała salwę honorową, a nad cmentarzem przeleciały samoloty z zespołu akrobacyjnego „Orlik”.

Pośmiertnie, zgodnie z decyzją ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z dnia 13 kwietnia 2010 roku, Arkadiusz Protasiuk został awansowany do stopnia majora.

Życie prywatne

Arkadiusz Protasiuk był szczęśliwym mężem Magdaleny. Para wychowywała dwoje dzieci, a ich syn nazywa się Mikołaj, natomiast córka nosi imię Maria.

Protasiuk biegle posługiwał się językiem rosyjskim oraz angielskim, co ukazuje jego talent językowy i otwartość na różnorodność kultur.

Upamiętnienie

W dniu 9 września 2011 roku w Olkuszu miało miejsce wyjątkowe wydarzenie, które miało na celu upamiętnienie dwójki znakomitych pilotów związanych z tym miastem, którzy tragicznie zginęli w wyniku katastrof lotniczych.

Pomnik, który został odsłonięty w tym dniu, oddaje cześć płk. Zdzisławowi Cieślikowi oraz mjr. Arkadiuszowi Protasiukowi. Obaj piloci pozostawili po sobie niezatarte ślady w historii, a ich ofiarna służba lotnicza zawsze będzie pamiętana przez lokalną społeczność.

Odznaczenia

Arkadiusz Protasiuk, znany ze swojej działalności na rzecz ratownictwa wodnego oraz obronności kraju, otrzymał szereg odznaczeń, które świadczą o jego nieustającym zaangażowaniu oraz poświęceniu. Oto niektóre z jego osiągnięć i wyróżnień:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2010, pośmiertnie,
  • Brązowy Krzyż Zasługi – 2007, „za zasługi w działalności na rzecz Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego”,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2005.

Przypisy

  1. Notatka kpt. Pietruczuka w sprawie lotu Tu 154 12.08.2008 r. [dostęp 18.07.2024 r.]
  2. A. Renkiewicz: Latanie miał we krwi – Arkadiusz Protasiuk we wspomnieniach. przeglad.olkuski.pl, 12.04.2010 r. [dostęp 20.04.2010 r.]
  3. Kpt. pil. Arkadiusz PROTASIUK – lat: 36. gazeta.pl, 11.04.2010 r. [dostęp 12.04.2010 r.]
  4. Wspomnienie o Arkadiuszu Protasiuku. tygodnik.siedlecki.pl, 14.04.2010 r. [dostęp 20.04.2010 r.]
  5. Rodzina pilota: Nie wierzymy, że to jego wina!. fakt.pl, 13.04.2010 r. [dostęp 23.07.2014 r.]
  6. Ostatnie pożegnanie Majora Arkadiusza Protasiuka. grodzisk.pl, 23.04.2010 r. [dostęp 24.04.2010 r.]
  7. S. Krejpowicz: Żegnaj panie majorze.... kurierpoludniowy.pl, 30.04.2010 r. [dostęp 10.10.2013 r.]
  8. Komunikat Dowództwa Sił Powietrznych. sp.mil.pl, 19.05.2010 r. [dostęp 17.05.2012 r.]
  9. Gen. Czaban: Nikt nie szkoli pilotów, żeby ryzykowali. gazeta.pl, 21.04.2010 r. [dostęp 21.04.2014 r.]
  10. Piloci prezydenckiego Tu 154M [online], Siły Powietrzne, 11.04.2010 r. [dostęp 09.09.2012 r.]
  11. M. Gleń: Olkusz: żony pilotów odsłoniły tablicę. gazetakrakowska.pl, 09.09.2011 r. [dostęp 10.09.2011 r.]
  12. J. Osiecki, T. Białoszewski, R. Latkowski, M. Prószyński: Ostatni lot. Raport o przyczynach katastrofy. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2011 r.
  13. Uwaga Rzeczypospolitej Polskiej do projektu Raportu końcowego z badania wypadku samolotu Tu-154M nr boczny 101, 19.12.2010 r. [dostęp 05.02.2011 r.]
  14. Ostatni lot. Raport o przyczynach katastrofy. Warszawa: Prószyński i S-ka, 12.04.2011 r. [dostęp 02.04.2012 r.]
  15. Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154 [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 10.04.2010 r.
  16. E. Kotnis-Górka: Pilot tragicznego lotu pochodził z Olkusza. przeglad.olkuski.pl, 10.04.2010 r. [dostęp 12.04.2010 r.]
  17. Komunikat Dowództwa Sił Powietrznych, 15.05.2010 r. [dostęp 06.06.2010 r.]
  18. M. Majewski, P. Reszka: Anatomia katastrofy. Tygodnik Powszechny, 12.04.2011 r. [dostęp 02.04.2012 r.]
  19. Kapitan Protasiuk doskonale znał język rosyjski [online], Tygodnik Siedlecki, [dostęp 22.07.2014 r.]
  20. Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154 [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 10.04.2010 r. [zarchiwizowane 05.12.2023 r.]
  21. m, Załoga Tupolewa z 36 splt - Lotnicza Polska [online], lotniczapolska.pl, 10.04.2010 r. [dostęp 20.06.2017 r.]
  22. Kochali nie tylko lotnictwo. rp.pl, 14.04.2010 r. [dostęp 11.10.2011 r.]
  23. Pokłon pilotowi tragicznego lotu. [dostęp 30.01.2010 r.]
  24. A. Kublik: Medal dla pilota, co Lecha Kaczyńskiego się nie bał. wyborcza.pl, 17.09.2008 r.

Oceń: Arkadiusz Protasiuk

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:7