Stanisław Wacław Raczyński

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Wacław Raczyński, którego życie rozpoczęło się 22 lipca 1898 roku w Siedlcach, był postacią znaczącą dla historii Polski. Jako oficer Wojska Polskiego, jego osobista droga zawodowa była ściśle związana z burzliwymi czasami, które kształtowały nasz kraj.

Raczyński zmarł 17 czerwca 1982 roku w Londynie, co świadczy o jego losach po wojnie oraz nadziei na nowy rozdział w historii ojczyzny. Jego życie podkreśla ważność wojskowej służby w trudnych czasach dla narodu polskiego.

Życiorys

Stanisław Wacław Raczyński przyszedł na świat 22 lipca 1898 roku w Siedlcach, jako potomstwo Wacława i Zofii. Jego młodość przypadła na burzliwe czasy, a w 1914 roku, kiedy wybuchła I wojna światowa, podjął decyzję o wstąpieniu do Legionów Polskich. Służył w 2 Pułku Ułanów oraz w 11 kompanii III batalionu 6 Pułku Piechoty, które były częścią III Brygady.

W trakcie końcówki wojny, 31 października 1918 roku, znalazł się w grupie polskich żołnierzy zebranych w Szkole Sienkiewicza. W listopadzie tego samego roku brał aktywny udział w obronie Lwowa, stawiając opór w czasie konfliktu z Ukrainą. Walcząc na II odcinku 4 listopada, odniósł rany podczas starcia przy pomniku Gołuchowskiego w ogrodzie Jezuickim, co utrwaliło jego wartość na polu bitwy.

W 1932 roku, 2 stycznia, otrzymał awans na porucznika kawalerii, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze wojskowej. W latach 30. XX wieku pełnił funkcję oficera rezerwy 2 Pułku Ułanów Grochowskich z Suwałk, a jego nazwisko figurowało w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Siedlcach.

Okres II wojny światowej przyniósł mu mroczne doświadczenia; był więziony w sowieckich łagrach. Po zakończeniu działań wojennych podjął decyzję o emigracji, co oddzieliło go od rodzinnych stron. Ostatnie lata życia spędził w Londynie, gdzie zmarł 17 czerwca 1982 roku, pozostawiając po sobie ślad w historii Polski.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Wacław Raczyński był osobą, która otrzymała szereg zaszczytnych odznaczeń za swoje zasługi i odwagę. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

  • Krzyż Niepodległości,
  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż Zasługi z Mieczami,
  • Krzyż Obrony Lwowa,
  • Odznaka pamiątkowa „Orlęta”.

Przypisy

  1. a b Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Raczyński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 25.10.2019 r.]
  2. Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 495.
  3. Edward Świstelnicki-Sas: Szkoła Sienkiewicza – auto pancerne. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 542.
  4. a b c d e f g h i j k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 44, s. 97, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie.
  5. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 121.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 587.

Oceń: Stanisław Wacław Raczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:12