Jerzy Koszutski

Był synem Kazimierza Koszutskiego, prezydenta Kalisza, i to w Kaliszu uczęszczał do Szkoły Muzycznej. Już od najmłodszych lat przejawiał talent muzyczny, a równocześnie pasję do sportu. W 1928 roku miał zaszczyt reprezentować Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie, gdzie osiągnął ćwierćfinał w sprincie kolarstwa torowego oraz ustanowił rekord Polski, osiągając czas 19,6 sekundy.

Jednak mimo znaczących osiągnięć w kolarstwie, w 1929 roku Koszutski zrezygnował z kariery sportowej, aby poświęcić się muzyce. Niestety, po wypadku związanym z naprawą motocykla, który spowodował utratę dwóch palców, zmienił swoje zainteresowania na muzykę lekką. W 1932 roku założył męski kwartet wokalny pod nazwą Chór Juranda, który zdobył dużą popularność w teatrzyku „Wielka Rewia” w Warszawie.

Koszutski był wszechstronnym artystą, który pełnił rolę aranżera, dyrygenta i pianisty. Wśród jego najznakomitszych utworów znajdują się takie piosenki jak: „Kilka słów do tekstu Jerzego Jurandota”, „Pani mnie poznaje” oraz „Pierwsza miłość”. Chór, pod jego przewodnictwem, występował nie tylko w Polsce, ale także za granicą, koncertując m.in. w Holandii, Estonii i Łotwie.

Gdy wybuchła II wojna światowa, chór znajdował się we Lwowie i przez wiele miast Związku Radzieckiego, takich jak Leningrad, Moskwa czy Odessa, dotarli do Warszawy, gdzie kontynuowali swoje występy od końca 1943 roku w lokalnych kawiarniach. Po wojnie Chór Juranda łączył występy z orkiestrą pod kierownictwem Stefana Rachonia, co przyniosło im jeszcze większą popularność. W ciągu swojej kariery zrealizowali setki koncertów, audycji radiowych i nagrań płytowych.

W 1950 roku, po zdiagnozowaniu nowotworu przewodu pokarmowego, Koszutski skierował się na leczenie w uzdrowiskach kłodzkich. W 1955 roku, po ślubie z Salomeą, osiedlił się w Kłodzku, gdzie prowadził amatorski kwartet rewelersów, a także kontynuował działalność z Chórem Juranda w wielu polskich miejscowościach, takich jak Nowy Targ czy Kraśnik. Pracował również w miejscowościach takich jak Warszawa, Jelenia Góra i Krosnowice, gdzie był zapraszany za namową Jana Kulki.

W 1960 roku, kiedy jego stan zdrowia znacznie się pogorszył, był pacjentem III Kliniki Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej we Wrocławiu. Jego życie zakończyło się w szpitalu w Nowej Rudzie, a pochowano go na cmentarzu w Kłodzku. Koszutski przetarł szlaki dla wielu młodych artystów, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej kulturze.