Witold Grodzki

Grodzki ukończył gimnazjum w swojej rodzimej miejscowości w 1924 roku. Po tym czasie rozpoczął studia medyczne w Warszawie, jednak szybko przeniósł się na wydział prawa. Jednocześnie realizował swoje artystyczne ambicje, uczęszczając do Państwowego Studia Dramatycznego przy Konserwatorium Warszawskim.

Od najmłodszych lat związany był z teatrem amatorskim w Siedlcach. Był członkiem grupy teatralnej, znanej jako "Chór Juranda", którą założył Jerzy Koszutski. Pracował również jako urzędnik w Siedleckiej Dyrekcji Lasów Państwowych, a jego pasja do teatru prowadziła go do udziału w lokalnych przedstawieniach, prowadzonych przez Michała Marciniego oraz Aleksandra Fogiela.

Po zakończeniu II wojny światowej, Witold Grodzki kontynuował swoje kształcenie, kończąc studia farmaceutyczne. W 1960 roku ukończył także kurs instruktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Jako aptekarz w Siedlcach, nie zrezygnował z aktorstwa i występował na scenie Teatru Ziemi Podlaskiej.

Jednym z jego najważniejszych osiągnięć w karierze teatralnej był spektakl "Damy i huzary", który wyreżyserował w 1955 roku. Przedstawienie to cieszyło się ogromnym powodzeniem, a jego wykonania powtórzono aż 26 razy. Ponadto Grodzki był także zaangażowany w zakładanie i prowadzenie amatorskich zespołów teatralnych w okolicznych gminach oraz sprawował funkcję wiceprezesa Mazowieckiego Oddziału Związku Teatrów Amatorskich.