Zbigniew Kryński

Kultura i sztuka

Zbigniew Kryński, urodzony 3 sierpnia 1921 roku w Siedlcach, był znaczącą postacią w polskim świecie sztuki, szczególnie z zakresu aktorstwa. Jego kariera była związana z wieloma znakomitymi rolami, które pozostawiły trwały ślad w pamięci widzów.

Odszedł z tego świata 11 października 1995 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który jest wspominany do dzisiaj.

Życiorys

Zbigniew Kryński rozpoczął swoją edukacyjną podróż w Kursach Maturalnych Nr 1 w malowniczym Alessano, położonym we Włoszech. Następnie kontynuował naukę, zdobywając dyplom w 1948 roku w PWST w Warszawie, chociaż wtedy uczelnia funkcjonowała jeszcze w Łodzi.

Tuż po ukończeniu studiów, w sezonie 1948–49, Kryński był związany z Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Jednak już w 1949 roku przeniósł się do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie występował aż do zasłużonego przejścia na emeryturę w 1982 roku.

Kryński zasłynął również swoją obecnością na małym ekranie. Zagrał w różnych filmach i serialach, a jedną z jego najbardziej pamiętnych ról była kreacja murarza Osucha w remanentowym serialu Dom stworzonym przez Jana Łomnickiego.

Po zakończeniu bogatego w doświadczenia życia artysty, Zbigniew Kryński został pochowany na historycznym cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie jego miejsce spoczynku znajduje się w kwaterze 75-5-15.

Filmografia

Znany polski aktor, Zbigniew Kryński, zrealizował wiele interesujących ról w filmach i serialach telewizyjnych. Jego kariera aktorska obfituje w różnorodne postaci, które pozostały w pamięci widzów. Oto niektóre z jego najbardziej znaczących filmowych kreacji:

  • I ty zostaniesz Indianinem (1962) w roli Włocha,
  • Miejsce dla jednego (1965) jako inżynier,
  • Podróżni jak inni (1969) w roli niemieckiego żołnierza,
  • Spacer (1970) jako major,
  • Na przełaj (1971),
  • Tajemnica wielkiego Krzysztofa (1972) jako turysta zwiedzający ratusz,
  • Trzeba zabić tę miłość (1972) w roli Pawlaka, pacjenta,
  • Nagrody i odznaczenia (1973) jako Jagodziński, oficer UB,
  • Nie ma róży bez ognia (1974) jako pasażer,
  • Dom moich synów (1975) jako gość na przyjęciu u Tadeusza Góreckiego,
  • Ocalić miasto (1976) w roli Kazimierza Pawlaka, komunisty,
  • Raszyn. 1809 (1977) jako członek delegacji Izby Najwyższej Administracji Wojennej,
  • Żołnierze wolności (1977; ros. tyt. Sołdaty swobody) w roli Stanisława Mikołajczyka,
  • Śmierć prezydenta (1977) jako Stanisław Thugutt, prezes PSL Wyzwolenie,
  • Bilet powrotny (1978) jako gość na weselu Antoniny i Pierre’a,
  • Dorota (1978) w roli podwładnego Doroty,
  • Romans Teresy Hennert (1978) jako Grzegorz, kelner,
  • Ciosy (1980),
  • Polonia Restituta (1980),
  • Zamach stanu (1980) jako Adam Pragier.

Oprócz ról filmowych, Kryński występował także w popularnych serialach telewizyjnych, w tym:

  • Odejścia, powroty (1972) jako Stanisław, zawiadowca (w odc. 1),
  • Dyrektorzy (1975) jako mężczyzna rozmawiający z Czernym (w odc. 6),
  • 07 zgłoś się (1976–87) w roli recepcjonisty w Hotelu „Turystycznym” (w odc. 9 pt. Rozkład jazdy z 1978),
  • Rodzina Połanieckich (1978),
  • Życie na gorąco (1978) jako Theodor Ebner (w odc. 1),
  • Polonia Restituta (1982),
  • Dom (1979–87; 1995–2000) w roli Osucha.

Talent Kryńskiego oraz jego wszechstronność sprawiły, że stał się on nieodłącznym elementem polskiej kinematografii.

Polski dubbing

Bardzo bogata kariera w polskim dubbingu to bez wątpienia rezultat talentu Zbigniewa Kryńskiego. Jego wkład w ten gatunek wyraźnie wpisuje się w historię polskiej kinematografii.

Poniżej znajduje się szczegółowy wykaz produkcji, w które był zaangażowany:

  • 1951: Ona tańczyła jedno lato – Klas Viberg,
  • 1956: Melduję posłusznie – Żandarm,
  • 1958: Diabelski wynalazek – pan Serke,
  • 1958: Na psa urok,
  • 1958: Proces został odroczony – Dyrektor,
  • 1959: Banda Asa Kier – Szestakow,
  • 1959: Cyrk jedzie – Sam Treat,
  • 1959: Macario,
  • 1960: Tajemnicza puderniczka – Pipka,
  • 1960: Dzień powszedni – Monter,
  • 1960: O chłopie, co okpił śmierć – Pandrhola,
  • 1960: Trzy światy Guliwera – lord Bermogg,
  • 1961: Salvatore Giuliano,
  • 1962: Dwoje na huśtawce – Pan Jacoby (pierwsza wersja dubbingowa),
  • 1962: Wódz czerwonoskórych – złodziej,
  • 1964: Ostatni Mohikanin – kucharz,
  • 1965: Bitwa o Algier,
  • 1965: Biała pani,
  • 1965: Lebiediew contra Lebiediew – Potapow,
  • 1965: Napad stulecia – Andrew Elton,
  • 1965: Pałace w płomieniach – Serafim Mogos,
  • 1965: Winnetou i Król Nafty – Bill Campbell,
  • 1966: Winnetou i Apanaczi – Hank,
  • 1967: Dom i gospodarz – przewodniczący kołchozu Prochor,
  • 1967: Testament agi – kapitan Csomai,
  • 1968: Kapryśne lato – Antonin Dura,
  • 1968: Na szlaku wojennych przygód – Vit Pracka,
  • 1968: Na tropie Sokoła – Sam Blake,
  • 1968: Nie drażnić cioci Leontyny – Serafin,
  • 1969: Białe Wilki – Samuel D. Blake,
  • 1969: Nie smuć się – Dodo,
  • 1970: Cudowna lampa Aladyna – sowa Hi-Hi,
  • 1970: Gott mit uns – kapral Jelinek,
  • 1970: Waterloo – generał brygady Pierre Cambronne,
  • 1971: Królowa Elżbieta – Kelley,
  • 1972: Rodzina Straussów – Dissl,
  • 1972: Ponieważ się kochają – sędzia Haiduc,
  • 1972: Wódz Indian – Tecumseh – Mac,
  • 1972: Zindy, chłopiec z bagien – Sebastian,
  • 1973: Co ważne w życiu – Burda,
  • 1973: Cudowny kożuszek – Küsmödi,
  • 1976: Ja, Klaudiusz − Montanus (odc. 5),
  • 1981: Karkonosz i narciarze.

Jego różnorodność ról oraz talent do oddawania charakteru postaci sprawiły, że na trwałe zapisał się w pamięci polskich widzów.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: URSZULA LATOS-KRYŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.12.2019 r.]
  2. Czartoryski 1986 ↓, s. 46.

Oceń: Zbigniew Kryński

★★★★★
Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:8