Michał Boruciński

---

Życiorys

Michał Boruciński przyszedł na świat 29 września 1885 roku w Siedlcach, w rodzinie o nazwisku Stanisław i Kazimiera z Miszczaków. W 1909 roku zakończył naukę w Szkole Sztuk Pięknych znajdującej się w Warszawie, gdzie uczył się pod okiem takich mistrzów jak K. Stabrowski oraz K. Krzyżanowski. Następnie, jako stypendysta przyznany przez Towarzystwo Artystyczne, miał okazję doskonalić swój warsztat w takich miastach jak Paryż, Londyn, Monachium, Rzym oraz Florencja, co miało miejsce aż do 1914 roku.

Jego talent nie przeszedł niezauważony, gdyż był wielokrotnie nagradzany w szkolnych konkursach, zdobywając wyróżnienia za swoje prace malarskie i dekoracyjne. W 1905 roku zyskał uznanie za projekt pocztówki, a w 1909 roku został uhonorowany wyróżnieniem podczas Salonu Sztuki Kulikowskiego za portret fantazyjny. W tym samym roku zaprezentował na Jesiennym Salonie Paryskim swoją kompozycję pt. „Pod Wiatr”.

W jego karierze artystycznej, Boruciński zdobył wiele nagród i wyróżnień. W 1912 roku otrzymał drugą nagrodę za dzieło zatytułowane „Warneńczyk”, a w tym samym roku wygrał pierwszy konkurs „Zachęty” za obraz „Bitwa pod Warną”. Rok później otrzymał pierwszą nagrodę za obraz głowy męskiej w konkursie imienia M. Kloss-Korzanowskiej, a w 1916 roku zdobył pierwszą nagrodę za kompozycję „Alegoria Polski”. W roku 1920 zdecydował się ochotniczo wstąpić do Wojska Polskiego.

W okresie międzywojennym jego twórczość koncentrowała się na Huculszczyźnie, co zaowocowało cyklem portretów Hucułów. Boruciński nie ograniczał się jedynie do portretów; tworzył także ilustracje książkowe oraz pejzaże, z których wiele zostało wyróżnionych w prestiżowych konkursach. W czasie dwudziestolecia międzywojennego brał udział w licznych wystawach zarówno w kraju, jak i za granicą, jego prace można było podziwiać w Paryżu, Brukseli, Hadze, Wenecji, Chicago i Berlinie. Ponadto, był członkiem zarządu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości.

Za jeden z jego najbardziej znanych obrazów „Letni wieczór” zdobył nagrodę państwową. Po zakończeniu II wojny światowej, artysta osiedlił się w Warszawie, gdzie stworzył cykl rysunków przedstawiających zniszczoną stolicę. Rysunki te można obecnie zobaczyć w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Muzeum Okręgowego w Siedlcach. W latach 1950–1961 prowadził zajęcia jako wykładowca, a od 1956 roku pełnił funkcję profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie namalował wiele portretów sakralnych.

W życiu osobistym, od 17 stycznia 1910 roku, Michał był mężem Zofii z Jakimowiczów, która żyła w latach 1883–1969. Para doczekała się córki Hanny, która przyszła na świat w 1911 a zmarła w 1987 roku. Boruciński zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 174-2-18,19,20.

Ordery i odznaczenia

Do osiągnięć Michała Borucińskiego należy szereg odznaczeń, które świadczą o jego zaangażowaniu i zasługach.

• złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1933 roku,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955 roku.

---

Oceń: Michał Boruciński

---