Lech Grabowski

---

Życiorys

Lech Grabowski to wybitny osobnik, który swoje edukacyjne kroki postawił na Uniwersytecie Warszawskim. Uczył się na Wydziale Humanistycznym w latach 1949–1953, a dyplom uzyskał w 1954 roku. Jego kariera akademicka nie kończyła się na tym etapie. W 1980 roku obronił doktorat w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN.

Od 1965 do 1989 roku pełnił rolę wykładowcy w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, co świadczy o jego silnej pozycji w polskim środowisku artystycznym i edukacyjnym. Dodatkowo, w latach 1978–1980 związany był z Warszawską Szkołą Teatralną, co jeszcze bardziej ukazuje jego zaangażowanie w rozwój sztuki i edukacji.

Warto również podkreślić, że Lech Grabowski był aktywnym członkiem rzeczywistym oraz artystą Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej, co dodatkowo umacnia jego znaczenie w dziedzinie sztuki i kultury.

Odznaczenia i nagrody

Lech Grabowski otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, które dokumentują jego wkład w kulturę oraz działalność artystyczną. Oto zestawienie jego osiągnięć:

• 1972 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
• 1973 – Nagroda Ministra Kultury III stopnia,
• 1975 – Srebrny Krzyż Zasługi,
• 1984 – Krzyż Kawalerski OOP,
• 1986 – Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• 1987 – Nagroda Ministra Kultury I stopnia,
• 2010 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
• Złoty Medal „Zasłużony dla Fotografii Polskiej”.

Twórczość

Publikacje książkowe

Lech Grabowski, jako uznany twórca, ma na swoim koncie wiele 500 publikacji książkowych, które są świadectwem jego pracy artystycznej i badawczej. Wśród nich można wymienić:

• „Strynkiewicz”, wyd. Sztuka, 1957,
• „Fotografia na tropie współczesności”, Filmowa Agencja Wydawnicza, 1959,
• „Jan Bułhak”, wyd. Arkady, 1961 r.,
• „Rysunki Henryka Grunwalda”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1964,
• „Kształt i tworzywo”, Wydawnictwo Literackie, 1969,
• „Wśród polskich mistrzów kamery”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1964,
• „Mierzecka. Praca i twórczość”, Ossolineum, 1969,
• „M. Bylina”. Wstęp Zbigniew Załuski, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977,
• „Zółtowski. Szkic monograficzny.” Wydawnictwo MON, 1989,
• „Dzieje sztuki polskiej” (praca zbiorowa), Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984, wyd. 2 1987, ISBN 83-02-01917-8,
• „Monumentalplastik VR Polen”, Neue Berliner Galerie, 1973,
• „Sposoby widzenia – opowieść o wizualizacji kultury”, Warszawa, 2015, ISBN 978-83-64033-31-5.

Wybrane artykuły

Autor podejmuje również różnorodne tematy w swoich artykułach, wydawanych w renomowanych magazynach. Oto lista wybranych tekstów:

• „Społeczne funkcje sztuki”, Kwartalnik Pedagogiczny 1962, nr I,
• „Syreną w herbie swoim szczyci się Warszawa”, 1965, Projekt 2.47,
• „Gościńce wyobraźni”, Przegląd Artystyczny, 1966, Nr.4,
• „Świadomość artystyczna i praktyka”, Przegląd Humanistyczny 1975, nr 8,
• „Sztuka i społeczeństwo”, Przegląd Humanistyczny 1976, nr 5,
• „Sztuka i świadomość społeczna”, Zeszyty Historyczno-Polityczne Stronnictwa Demokratycznego 1988, nr 1,
• „Eksperymentalna i użytkowa. Przyczynek do historii fotografii”, Sztuka 1996, nr 1-6,
• „Warszawska szkoła rzeźby”, Sztuka 1997, nr 1-6,
• „Problemy rzeźby współczesnej”, Sztuka 1997, nr 7-12.

Wystawy indywidualne

W ciągu swojej kariery Lech Grabowski zorganizował szereg wystaw indywidualnych, które miały miejsce w różnych instytucjach kulturalnych. Oto lista najważniejszych z nich:

• 2000 – Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce,
• 2006 – Centrum Rehabilitacji „Stocer” w Konstancinie-Jeziornie,
• 2009 – Centrum Artystyczne „Radomska 13” w Warszawie,
• 2012 – Muzeum Regionalne w Siedlcach.

---

Oceń: Lech Grabowski

---