Hanna Chorążyna


Hanna Chorążyna, znana także jako Anna Chorążyna z domu Bieńkowska, to niezwykła postać w polskiej historii. Urodziła się 13 września 1914 roku w Siedlcach, a swoją karierę zawodową i społeczną łączyła z pracą na rzecz biologii oraz szerokiego ruchu ludowego. Zmarła 28 czerwca 1999 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w wielu dziedzinach.

Jej życie i działalność były przykładem zaangażowania w naukę oraz walki o prawa społeczności wiejskich, co czyni ją znaczącą postacią w polskiej biografistyce.

Życiorys

Hanna Chorążyna wyrastała z tradycji ziemiańskiej. Swoje edukację rozpoczęła w gimnazjum sióstr urszulanek, które znajduje się w Lublinie. Następnie podjęła studia z zakresu biologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w latach 1933-1937. Przed wybuchem II wojny światowej, aktywnie działała w Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. Jej odwaga i determinacja ujawniły się podczas powstania warszawskiego, gdzie brała czynny udział. W tym czasie zaangażowała się również w organizację Ludowego Związku Kobiet, która była powiązana z Batalionami Chłopskimi oraz Centralnym Kierownictwem Ruchu Ludowego. Harmonizując działania, pomagała zarówno w zbiórce, jak i organizacji wsparcia dla wysiedlonych mieszkańców Poznańskiego.

Gdy nastał rok 1945, miała zaszczyt zasiadać w Krajowej Radzie Narodowej (KRN) do 1947 roku, a także pełniła rolę posłanki na Sejm Ustawodawczy, będąc wybraną z listy państwowej PSL, w miejsce Stanisława Mierzwy, który stracił swój mandat. W latach 1946–1947 należała do Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL. W listopadzie 1948 podjęła decyzję o rezygnacji z członkostwa w partii, a w lipcu 1950 zrzekła się mandatu poselskiego.

W latach 1950–1951 znalazła się w areszcie, co było trudnym doświadczeniem. Po opuszczeniu więzienia, pracowała w latach pięćdziesiątych w Instytucie Biologii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W kolejnych latach, od 1964 do 1989, mieszkała na emigracji w Belgii. Tam podjęła pracę na Wolnym Uniwersytecie w Brukseli, gdzie prowadziła laboratoria, zajmując się badaniem odruchów warunkowych. Od 1972 roku pełniła obowiązki sekretarza NKW PSL na uchodźstwie. Czwartego kwietnia 1983 objęła stanowisko prezesa Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów w Carlsbergu, gdzie w tym samym roku współorganizowała Studium Wyzwolenia Społecznego.

Po powrocie do Polski, jej działania skupiały się na odradzaniu Stronnictwa. 15 sierpnia 1989 została wiceprezesem Tymczasowego NKW PSL, znanego również jako „wilanowskie”, a 11 listopada tego samego roku objęła przewodnictwo Rady Naczelnej tego ugrupowania. W 1990 roku, przystąpiła do PSL, gdzie również zasiadła w Radzie Naczelnej.

Hanna Chorążyna znalazła swoje miejsce wiecznego spoczynku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 3 rz. 3 m. 18).

Przypisy

  1. Chorążyna Anna (Hanna), [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 29.12.2016 r.]
  2. a b c Zawsze byłam z Polską. Z Hanną Chorążyną, przewodniczącą Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego, rozmawia Izabella Byszewska, w: „Przegląd Katolicki”, nr 8–9/1990, s. 1,3
  3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Oceń: Hanna Chorążyna

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:6