Marta Rzewuska-Frankowska

Nauka i edukacja

Marta Zofia Rzewuska-Frankowska, znana również pod pseudonimem Izia, to postać o znaczącym dorobku naukowym. Urodziła się 12 marca 1889 roku w Siedlcach i zmarła 24 maja 1954 roku.

Była nie tylko wybitną doktor filozofii, ale także antropologiem oraz nauczycielką, które przez swoje badania i działalność edukacyjną przyczyniła się do rozwoju wiedzy w Polsce. Jej życie oraz osiągnięcia stanowią inspirację dla wielu osób w dziedzinie nauk humanistycznych.

Życiorys

Marta Rzewuska-Frankowska była postacią niezwykle znaczącą w polskim środowisku edukacyjnym oraz naukowym. Rozpoczęła swoją edukację, ukończając Wyższe Kursy Pedagogiczne dla Kobiet Jana Miłkowskiego w Warszawie. Następnie podjęła pracę jako nauczycielka w Szkole Kolejowej w Żbikowie, pobliskiej Warszawie. W tym czasie angażowała się w działalność społeczno-polityczną, prowadząc koła robotnicze oraz pełniąc funkcję kurierki, transportując z Krakowa do Warszawy materiały o charakterze socjalistycznym.

W związku ze swoją polityczną działalnością, została usunięta ze szkolnictwa, co zmusiło ją do wyjazdu do Zurychu w 1913 roku. Tam podjęła studia antropologiczne, jednak z powodu trudności finansowych była zmuszona je przerwać. W czasie I wojny światowej pracowała w Polskim Komitecie Samopomocy z siedzibą w Szwajcarii. Po zakończeniu wojny podjęła studia ponownie i ukończyła antropologię na Uniwersytecie we Lwowie, gdzie w 1924 roku uzyskała stopień doktora filozofii na podstawie pracy dotyczącej czaszek z lwowskiej katedry łacińskiej z XVII i XVIII wieku. Wkład Rzewuskiej-Frankowskiej w rozwój antropologii w Polsce jest nie do przecenienia, a jej wysiłki przyczyniły się do powstania Polskiego Towarzystwa Antropologicznego.

Przez wiele lat, w okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej, kontynuowała pracę jako nauczycielka w licznych szkołach średnich i podstawowych w Warszawie oraz Poznaniu. W szczególności warto wspomnieć o jej roli w X LO im. Królowej Jadwigi, gdzie pełniła funkcję dyrektorki gimnazjum państwowego w latach 1933–1939 i dyrektorki liceum w latach 1947–1948. Dodatkowo, od 1928 roku prowadziła ćwiczenia z zakresu pedagogiki, publikując swoje prace w czasopismach naukowych, takich jak „Przegląd Antropologiczny” oraz „Czasopismo Przyrodnicze”. Była również zaangażowana w popularyzację wiedzy przyrodniczej, m.in. prowadziła wykłady We Wszechnicy Radiowej, gdzie dzieliła się swoim szerokim zakresem wiedzy.

Życie Marty Rzewuskiej-Frankowskiej zakończyło się 24 maja 1954 roku. Została pochowana na warszawskich Powązkach, w kwaterze 116-2-11, co jest świadectwem jej zasług i poświęcenia dla społeczności edukacyjnej w Polsce.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: MARTA FRANKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 11.03.2022 r.]
  2. X Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi. [dostęp 10.03.2012 r.]
  3. Jerzy Waldorff, Hanna Szwankowska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Zofia Czyńska, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1984 r., ISBN 83-03-00758-0, s. 215.
  4. M.P. z 1939 r. nr 59, poz. 110 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Oceń: Marta Rzewuska-Frankowska

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:8