Leopold Berkiewicz, urodzony 15 (27) grudnia 1828 roku w Siedlcach, to postać wyjątkowa w historii polskiej nauki. Był synem Tomasza, znanego lekarza, który wpłynął na rozwój jego kariery. Berkiewicz zyskał uznanie jako polski astronom, który szereg swoich badawczych sukcesów związał z obserwacją planetoid, w szczególności Niobe oraz Junony.
Jego prace w tej dziedzinie były istotnym wkładem w rozwój astronomii, a dziedzictwo naukowe pozostaje inspiracją dla przyszłych pokoleń badaczy. Zmarł w 1898 roku w Petersburgu, pozostawiając po sobie trwały ślad w świecie nauki.
Życiorys
Leopold Berkiewicz, znany ze swojego wkładu w nauki przyrodnicze, ukończył gimnazjum w Lublinie oraz studiował matematykę na Uniwersytecie Petersburskim w 1849 roku. Już od 1851 roku pracował jako asystent w Obserwatorium Astronomicznym w Warszawie, gdzie równocześnie pełnił funkcję nauczyciela fizyki i chemii w szkole rabinackiej.
W kolejnych latach Berkiewicz poświęcał się edukacji, pracując jako nauczyciel w szkole powiatowej, a od 1857 roku w gimnazjum gubernialnym w Warszawie. W tym czasie jego zainteresowania obejmowały także metrologię, co prowadziło do współpracy z ****wydawnictwem encyklopedycznym****. Był jednym z autorów haseł do monumentalnej, 28-tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda, wydawanej w latach 1859–1868, a jego nazwisko znalazło się w I tomie z 1859 roku, na liście twórców tego bogatego dzieła.
Po 1860 roku Berkiewicz przeniósł się do Petersburga, a następnie udał się do Niemiec, aby pogłębić swoją wiedzę. W 1865 roku na Uniwersytecie Petersburskim uzyskał tytuł magistra astronomii, dzięki pracy, której głównym tematem były perturbacje planetoidy Junony. Wkrótce potem został mianowany docentem na uniwersytecie w Odessie, gdzie uczył astronomii i geometrii analitycznej.
W 1868 roku Berkiewicz otrzymał tytuł doktora za pracę pt. „Badania ruchu planety Junony”. W 1869 roku awansował na stanowisko profesora zwyczajnego. Niestety, z powodu konfliktów w senacie uniwersytetu, stracił swoją posadę. Mimo to, w 1891 roku jego osiągnięcia zostały docenione, gdy został wybrany członkiem Rosyjskiego Towarzystwa Astronomicznego.
Literatura uzupełniająca
W literaturze uzupełniającej warto zwrócić uwagę na następujące publikacje:
- Lucjan Orkisz, w: Polski Słownik Biograficzny, Tom 1, wydany w Krakowie przez Polską Akademię Umiejętności. Publikacja ta została opracowana w składzie głównym Księgarni Gebethnera i Wolffa w 1935 roku, na stronach 453–454,
- Reprint tej samej publikacji można znaleźć w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w Krakowie z 1989 roku, ISBN 83-04-03484-0.
Przypisy
- a b c Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
- „Encyklopedia Powszechna”, tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Wacław Günther | Maria Lewicka (historyk sztuki) | Eugeniusz Pankiewicz | Danuta Kiełczewska | Andrzej Myrcha | Krzysztof Skwierczyński | Maciej Cmoch | Zdzisław Stefanoff | Oskar Flatt | Antoni Winter | Eugeniusz Klemens Dziewulski | Marek Konopczyński | Zbigniew Lorkiewicz | Agata Kot-Wasik | Marta Rzewuska-Frankowska | Antoni Auleitner | Jerzy Gąssowski | Alicja Irena Breymeyer | Hanna Chorążyna | Włodzimierz Jastrzębski (historyk)Oceń: Leopold Berkiewicz